THE PINE BOX BOYS (US)
Child Of Calamity

01. The Child of Calamity 
02. Pardon Me Ginger 
03. Pukin' Blood, Spittin' Teeth, Bein' High 
04. An Unkindness 
05. Hair of Gold 
06. O, Mercy, O Meredith 
07. The Undertaker's Prayer 
08. Don't Ask Me To Stop 
09. The Maiden's Eye 
10. Dark of the Holler 
11. The Gravedigger 
12. A Ship Lost At Sea 
13. To the Blue 
14. The Pallbearers 

De nieuwe van The Pine Box Boys is van een ongehoorde kwaliteit. Zowel tekstueel als muzikaal staat het zilveren schijfje op eenzame hoogten in zijn genre. Zij het een country-ballad of speeded up bluegrass, steeds blijft het oog en oor voor detail bij alle leden op scherp staan. De veiligheidspal staat immer af.

“Whee-ee ! I’m the original iron-jawed, brass-mounted, copper-bellied Corpse Maker from the Wilds of Arkansas. Bow your necks and spread for the pet Child of Calamity is coming.” Zo begint Lester Raww zijn lyrische uitspattingen in het titelnummer “Child of Calamity”. Een up-tempo nummer met tikkende klok op gitaar en de banjo slightly out of tune. Dit nummer samen met de dertien andere op deze CD, zijn van een duivels allooi van diepdonkere bluegrass, bezonken swampobilly en geblindeerde, bijtende roots country. Ze sleuren ons door benauwde stegen, gore bars en doodse spookachtige mijnstadjes. Ze gooien ons ten prooi aan de bittere onzekerheid die er heerst in een wereld waar een mensenleven een halve euro waard is.

Muzikaal baadt deze wereld van moordenaars en grafdelvers in een geperfectioneerde ambiance. Zoals de meesterlijke Ierse fiddle in “The Undertaker’s Prayer”, of nog de zuivere flat-picking in “O Mercy, O Meredith”, exacte timing, de galloperende banjo, bluegrass van het zuiverste water, afwisselend gesoleer tussen gitaar, banjo en fiddle. Een Mechican border feel in “Don’t Ask Me To Stop”, een fantastisch lugubere ballad. Onze éénogige Katie is terug in “The Maiden’s Eye”. Het lijkt een feuilleton. Een sfeer van gothic in desolate woestijnlandschappen in ’t algemeen, maar bijzonder in ”Dark of the Holler” en een dreigende ondertoon in “The Gravedigger” mede onderlijnd door een bourdon op accordion en verdwalende, krassende fiddletonen en de zware aarzelende drums in trage mars. Bijzonder mooi.

“A Ship Lost at Sea” is een vraag/antwoord sea-shantee, in close harmony. Kiekebisch. Op “To the Blue” zorgt Greta Boesel voor vocale bijstand.
In “The Pallbearers” steken de Pine Box Boys ons een hart onder de riem, in plaats van het met een roestige dolk te doorboren. Ze zingen dat zij wel de laatsten zullen zijn om ons te laten vallen.
“We’ll be the last ones to let you down” en te oordelen naar deze plaat is dat helemaal waar.

witteMVS

The Pine Box Boys are :

1. Lester “Tombstone” Raww : vocals, guitar, fauxbro
2. “Big Possum” Carvidi : banjo, accordion, vocals
3. Col. Timothy Leather : upright bass
4. Steven “Your Uncle” Dodds : drums & percussion

With a little help from the friends :

1. Yoon-Ki Chai : fiddle
2. Greta Boesel : vocals on 13
3. Pete Devine : jug on 9
4. Nigel Pavao : background vocals on 14

And the choir of the Church of the Pine Box Boys :
-Big Possum Carvidi, Col. Timothy leather, Greta Boesel, Anita Beshirs,
Tabitha Lahr, Shaharazade Husain, Kelly Ann Callahan, Yoon-Ki Chai,
Nigel Pavao